Wypadanie włosów to naturalny proces fizjologiczny, który zachodzi w naszym organizmie. Szacuje się, że każdego dnia tracimy około 100 włosów (np. w trakcie czesania lub ich mycia) i taka ilość nie powinna wzbudzać w nas powodów do niepokoju. Wypadanie włosów wiąże się bowiem z cyklem wzrostu włosa. Jeśli jednak zauważamy, że włosy wypadają w coraz większych ilościach lub skóra na głowie staje się przerzedzona w charakterystyczny sposób, może to oznaczać, że dotyczy nas łysienie androgenowe lub łysienie plackowate. Sprawdź, co warto wiedzieć na ich temat.
Wpis sponsorowany
Łysienie androgenowe – powszechność problemu
Utrata włosów bywa bardzo trudna zarówno w przypadku kobiet, jak i mężczyzn. Łysienie androgenowe to problem, który dotyczy przedstawicieli obu płci, choć znacznie częściej diagnozuje się go u mężczyzn (ponad 80%). Choć częstotliwość występowania choroby zwiększa się wraz z wiekiem, obecnie coraz więcej stosunkowo młodych mężczyzn boryka się z tym problemem.
Przyczyny łysienia androgenowego
Podstawową przyczyną występowania łysienia androgenowego są geny. Jest ono warunkowane genetycznie i co można zauważyć, często występuje w rodzinie, nawet w kilku pokoleniach. Oprócz tego ważnym czynnikiem warunkującym jego obecność jest nadmierna aktywność enzymu 5 alfa reduktazy. Występuje on w komórkach mieszków włosowych. Pod jego wpływem testosteron ulega przekształceniu w aktywną formę, czyli DHT (dihydrotestosteron). Następnie obecność DHT sprawia, że dochodzi do miniaturyzacji mieszków włosowych, a w efekcie do ich całkowitego zaniku. Pod wpływem DHT zmienia się także cykl wzrostu włosa – skróceniu ulega anagen (faza wzrostu), a wydłużeniu telogen (faza spoczynku włosa).
Objawy łysienia androgenowego
Łysienie androgenowe, choć pojawia się u obu płci, znacznie ostrzej przebiega u mężczyzn niż kobiet. Jego początek może mieć miejsce we wczesnej młodości, bo nawet około 18-20. wieku życia. Pierwsze zmiany stopniowo pojawiają się w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie pogłębiają się aż do czubka głowy. W czasie łysienia włosy stają się znacznie cieńsze i jaśniejsze, co wiąże się ze zmniejszoną syntezą melaniny.
Czym jest łysienie plackowate?
Kolejnym, dość często występującym typem łysienia jest łysienie plackowate. Jest to choroba o podłożu autoimmunologicznym oraz posiada przewlekły i zapalny charakter. Dokładna przyczyna występowania tej choroby nie została poznana, jednak najczęściej za czynnik wyzwalający jej obecność podaje się bardzo traumatyczne przeżycia. Swój początek choroba może mieć już we wczesnym dzieciństwie.
Pozostałe przyczyny łysienia plackowatego to:
- czynniki autoimmunologiczne – współistnienie z innymi chorobami tego typu, np. bielactwem, reumatoidalnym zapaleniem stawów;
- czynniki genetyczne;
- czynniki immunologiczne – łysienie plackowate może być odpowiedzią immunologiczną organizmu na czynnik drażniący;
- czynniki psychosomatyczne – traumatyczne lub bardzo stresujące przeżycia.
Po czym poznać łysienie plackowate?
Objawy łysienia plackowatego są dość charakterystyczne do rozpoznania. To choroba, którą w największym stopniu diagnozuje się u dzieci oraz młodych dorosłych. W trakcie łysienia plackowatego dochodzi do nagłej utraty włosów, która obejmuje skórę głowy. Ogniska wyłysienia mają charakterystyczny, okrągły kształt przypominający monetę. Jego średnica wynosi około 5-10 cm. Skóra w miejscach wyłysienia pozostaje w niezmienionym stanie i nie bliznowacieje. Kolejnym charakterystycznym objawem łysienia plackowatego są tzw. włosy wykrzyknikowe. Pojawiają się one na obrzeżach miejsc wyłysienia.
Warto pamiętać również o tym, że łysienie plackowate to choroba o charakterze nawrotowym, a poza ogniskami wyłysienia nie daje żadnych objawów charakterystycznych dla pozostałych chorób o przebiegu zapalnym. Nie występują więc rumień, a w bardzo rzadkich przypadkach pojawia się delikatny świąd i łagodne zaczerwienienie skóry. Jeśli zauważysz u siebie objawy wskazujące na łysienie plackowate, koniecznie skontaktuj się ze specjalistą – dermatologiem lub trychologiem.
Wpis gościnny
Dodaj komentarz